اعتصاب کارگران پروژهای علیه پیمانکاری و ضرورت اتحادیه مستقل سراسری کارگری

اعتصابهای کارگری در مناطق مختلف ایران طی سالیان اخیر روندی افزایشی داشته است. روز دوم تیرماه اعتصابات کارگران پروژه ای نفت دامنه ی بیشتری یافت. بنابر گزارش منابع کارگری شمار بسیار بیشتری از کارگران نفت به صف اعتصاب پیوستند. بیش از ۲۰ هزار کارگر پیمانی در نزدیک به ۹۰ شرکت مختلف نفت و گاز برای پیگیری مطالبات خود وارد اعتصاب شده اند. مطالبات فوری اعتصابیون ۱۴ روز کار ۱۴ روز استراحت، افزایش حقوق ها و در راس همه مطالبات حذف پیمانکاران زالو صفت است

تشکل صنفی وکارگری که خودرا «شورای سازماندهی اعتراضات کارگران غیر رسمی نفت» (ارکان ثالث) نامید شنبه دوم تیر، با اشاره به آغاز اعتصاب کارگران پروژهای از روز سیام خرداد نوشت: «حذف پیمانکاران، افزایش دستمزدها و همچنین ۱۴ روز کار و ۱۴ روز استراحت» مهمترین مطالبات کارگران اعتصابی هستند.

کارگران اعتصابی همچنین بر لزوم بهبود شرایط خوابگاهها و شرایط کاری و ایمنی محیط کار تاکید کردهاند.

بر اساس این گزارش، از جمله شرکتهایی که کارگران پروژهای آنها اعتصاب کردهاند، «فولادکوشان، آزمون فلز و جهادگران با ۴۵۰ تن؛ سایت یک پتروپالایش شرکت کیان سازه، اکسیر صنعت، آذرآب، زلال ایران، ممتاز گستر و عمران ساحل با ۵۳۰ تن؛ کیان سازه و پتروسازه تدبیر رویان با ۱۹۰ تن؛ شرکت ستاره پارزا و مبین ترک با ۲۵۰ تن؛ پالایشگاه ۱۳ با ۶۰ تن؛ پیشگامان سیراف با ۳۰۰ تن؛ سایت یک پتروشیمی بوشهر با ۳۵۰ تن(گیلان میکا، کیان نصب و فراسکو)؛ و پتروشیمی دالاهو با ۳۵۰ تن» هستند.

اعتصاب کارگران شرکت نفت سپاهان و پیوستن به کمپین ۱۴-۱۴

پیشتر «شورای سازماندهی» اعتراضات کارگران پیمانی نفت با اعلام این که «در برابر کار یکسان باید مزد یکسان و شرایط کاری یکسان» وجود داشته باشد، نوشته بود: «حق همه ما کارگران ارکان ثالث، قرارداد موقت، حجمی، روزمزد، قرارداد معین و پیمانی و پروژهای است که مانند کارگران رسمی از همه مزایای شغلی صنعت نفت برخوردار باشیم.»

خبرگزاری ایلنا هم نیز روز شنبه نوشت: «با فرارسیدن فصل تابستان، دور جدیدی از اعتراضات نیروهای پروژهای و پروژه مستمر جنوب کشور در حوزه نفت، گاز و ارکان ثالث آغاز شده که مطالعه تغییر زمانهای کار و حذف پیمانکاران، اصلیترین مطالبه آنان است.»

بر اساس این گزارش، کارزار جدید اعتراضی کارگران اعتصابی با شعار «سفره همه کارگران یکی است» و با نام « ۱۴-۱۴» (شبیه کارزار ۱۰-۲۰ در سال ۱۴۰۱) در پالایشگاهها، پتروشیمیها و دیگر مراکز نفت و گاز و ارکان ثالث شروع شده است و این کارگران با تحویل ابزار خود به خانه رفتند.

دراین حال، به نوشته ایلنا، همزمان با انتشار خبر کارزار اعتراضی کارگران پروژهای، علیرضا میرغفاری، از اعضای هیات مدیره کانون عالی انجمنهای صنفی کارگری، از ارسال پیامکهای تهدیدآمیز در حمایت از پیمانکاران به کارگران معترض فعال خبر داد.

کارگران پروژهای در سالیان اخیر بارها در اعتراض به شرایط معیشتی خود اعتصاب کرده اند. همچنین شمار اعتراض های کارگری مانند اعتصاب و تجمع در مناطق مختلف ایران طی سالیان گذشته روندی رو به رشد داشته است. این اعتراض ها به طور عمده متوجه پرداخت نشدن به موقع دستمزدها، پایین بودن دستمزدها، اخراج نیروی کار از کارخانه ها و شرکت ها و خصوصی سازی بوده است.

در این حال، روزنامه اعتماد روز پنجشنبه در گزارشی نوشت که «بررسی اعتراضات كارگری طی ۲۷ ماه اخير و از ابتدای سال ۱۴۰۱ تا خرداد امسال نشان می دهد كه در اين بازه زمانی، هزاران كارگر معادن زغالسنگ، مس، سنگآهن و كروم در استانهای كرمان، مازندران، يزد، خراسان رضوی، خراسان جنوبی و سمنان، در تجمعاتی که از چند ساعت تا چند روز و چند هفته ادامه داشته است، خواستار دريافت حق قانونی شان شدهاند.»

دولت سیزدهم  ونامزدهای چهاردهمین دوره ریاست جمهوری همانند دولت دوازدهم و دولت های قبلی  راه حلی جز ادامه سیاست های نئولیبرالی، وعده ووعیدهای توخالی برای کارگران ومحرومان جامعه نداشته و ندارند. فقر وفاقه و فساد ودزدی وگسترش فحشا وبزهکاری و اعتیاد، رشد بیکاری وافزایش شکاف طبقاتی نتیجه طبیعی سیاست سرمایه دارانه ای است که بیش از چهاردهه تحت نام حکومت عدل علی فرمان می راند وازمنافع کلان سرمایه داران حمایت می کند.

امروز مبارزه برای تاسیس اتحادیههای کارگری مستقل حرفهای، صنفی، غیرحزبی و دموکراتیک جدا ازتفرقه های قومی ومذهبی ، جدا از چپرویهای کودکانه شورایی امری ضروری برای کارگران است.

کارگران ایران را نمیشود براساس قومیت وملیت تقسیم کرد. جریاناتی که این کار را میکنند هوادار طبقه کارگر نیستند، جدایی طلبند که حتی میخواهند خواست ارتجاعی خویش را با تجزیهطلبی در تاسیس اتحادیههای کارگری آغاز کنند. امروز هیچ مماشاتی با چپهای ضدکمونیست که عاملان فریب و چپروی در داخل ایران در جنبش کارگری هستند جایز نیست. باید با آنها به عنوان منحرفان و حتی دشمنان نادان طبقه کارگر برخورد کرد. طبیعتا با وضعیت روشنی که در جنبش کارگری مشهود است و رو به توسعه و تقویت میباشد، دیگر جائی برای این حامیان «کارگری» که از" انقلاب" «زن، زندگی، آزادی» دفاع کرده و برای ویرانی ایران، عادیسازی تروریسم، داعشیسم، آتشافروزی و سوریهای کردن ایران سنگر گرفته بودند موجود نیست. جنبش کارگری ایران نفرت خود را ازاین بلوای بی دورنما نشان داد و با آنها همراهی نکرد و بانیان فکری این تفکرات صهیونیستی ناچار شدند تنها با لشگر شکست خورده به پشت سنگرهای شبکه مجازی خود، با ارتش دروغ و ریاکاری، با ارتش شهیدسازی و قهرمانپروری عقبنشینی کنند و حال باید شاهد باشند که جنبش تاسیس اتحادیههای کارگری مستقل با حمایت فراوان کارگران با گامهای سریع به پیش میرود و این منحرفان سیاسی را در زیر جثه قدرتمند طبقه کارگر له خواهد کرد.

تاریخ جنبش کارگری ایران از همان دوران دهه بیست مملو از این منحرفان بوده است که حزب توده ایران در آن زمان که حزب طبقه کارگر بود با آنها مبارزه می کرد وماهیتشان را افشا می نمود.

پیروان نظری شورائی و ترتسکیستی که به جعل تاریخ ایران مشغولند و تمایلی ندارند که طبقه کارگر ایران از تاریخ سرشار از تجربه مبارزات اتحادیههای کارگری ایران آموزش بگیرند، جز تخریب در این مبارزه که بنفع بورژوازی است هدف دیگری ندارند. امروزراهی جز تشکل وآگاهی و مبارزه متحد برای کارگران علیه این وضعیت ناهنجار واسفناک وجودندارد وپاکیزگی این مبارزه امری ضروری برای پیروزی است. چاره کارگران وحدت وتشکیلات است.

نقل از توفان الکترونیکی شماره ۲۱۶ نشریه الکترونیکی حزب کارایران

تیر ماه ۱۴۰۳

آدرس تارنمای حزب کارایران (توفان):

www.toufan.org

آدرس مرکزی ایمیل حزب کارایران(توفان)

toufan@toufan.org

آدرس کانال تلگرام توفان

https://t.me/totoufan