تجاوزنظامی به کشور مالی یک اقدام استعماری و جنایتکارانه است

در اواسط ماه ژانویه ، دولت فرانسوا هولاند "سوسیالیست" دستور تجاوز نظامی به کشور 15 میلیونی مالی را صادر نمود. بیش از 2000 سرباز تا بدندان مسلح فرانسوی با توپ و تانک و هلی کوپتر و هواپیما به مالی سرازیر شدند تا شهر کوچک دیابالی ( Diabaly) و مناطق اطراف را با خاک یکسان کنند. دولت فرانسوا هولاند فورا دستور داد که از ورود خبرنگاران داخلی و خارجی به دیابلی ممانعت بعمل آید. اما پس از گذشت چند روز معلوم شد که ارتش فرانسه به همراه ارتش دست نشانده مالی و نیروهای نظامی کشورهای دیگر دست به کشتار وسیع مردم و ناراضیان مالیائی زده اند. گزارشات حاکی است که مجروحین این تجاوز در بیمارستانهای منطقه در صف های طولانی منتظر مداوا هستند. سازمانهای حقوق بشری ، دیده بان حقوق بشر ، و صلیب سرخ به دولت فرانسوا هولاند در مورد رفتار وحشیانه ارتش فرانسه با مردم مالی اعتراض کردند.

حزب کار یران (توفان) تجاوز امپریالیستهای فرانسوی به کشور مالی را شدیدا محکوم نموده و خواهان خروج فوری نیروی نظامی فرانسه از مالی است. ما از مردم صلح دوست جهان میخواهیم که صدای اعتراض خود به لشکرکشی فرانسوا هولاند به مالی را رساتر کنند.

دولت امپریالیستی فرانسه برای این تجاوز نظامی همان توجیهات دولت ارتجاعی و وحشی بوش- چی نی در تجاوز به عراق و افغانستان را بکار گرفت : "ترریست ها" ، " اسلامیست ها" ، "جهادی ها" شمال کشور مالی را به کنترل خود در اورده و امنیت جهانی ، امنیت مردم مالی ، و امنیت مردم محل را مورد تهدید قرار داده اند ! این تروریست ها به قتل و جنایت بر علیه مردم منطقه دست زده اند ..... فرانسوا هولاند اعلام نمود که فرانسه تا زمانی که ثبات و امنیت در مالی برقرار نشده است آن کشور را ترک نخواهد کرد.

راستی که امپریالیست ها ، چه با برچسب سوسیالیستی و چه بدون برچسب، توجیهات مشابه و بیرون آمده از یک خورجین را برای تشدید چپاولگری خود بکار میگیرند.

در پی تجاوز نظامی فرانسه به مالی ، کشورهای غارتگر امپریالیستی همه به صف شدند تا تروریست ها و شورشیان سهر دیابالی در شمال مالی را سر جای خود بنشانند و غائله را هرچه زودتر ختم کنند. اتحادیه اروپا سراسیمه از این تجاوز حمایت کرد. وزیر امور خارجه اتحادیه ، کاترین اشتون، وزرای خارجه کشورهای عضو را در یک جلسه فوق العاده در بروکسل گرد آورد تا سریعا در مورد وقایع مالی و کمک رسانی به نیروهای فرانسوی و مالیائی تصمیمات لازم را بگیرند. کشورهای انگلستان ، ایتالیا ، دانمارک ، بلژیک ، آلمان ، و کانادا چنیدن هواپیمای باربری نظامی با محموله های لازم برای کمک رسانی به نیروهای فرانسوی ارسال داشتند. دولت اوباما که ماه ها قبل حمایت خود را از دولت فرانسه برای تدارک حمله به مالی اعلام کرده بود فورا هواپیما های جاسوسی و پهپاد به منطقه فرستاد تا برفراز کشور مالی و الجزایر برای جمع آوری اطلاعات و ارسال آن به نیروهای فرانسوی فعالیت کنند. وزیر دفاع (جنگ !) دولت اوباما ، لئون پنه تا ، در یک مصاحبه مطبوعاتی اظهار داشت که آمریکا قول داده است که هر آنچه را که فرانسه در این جنگ لازم داشته باشد در اختیار آن قرار دهد.

کشورهای اتحادیه اقتصادی آفریقای غربی ( Economic Community of West African States) که 20 کشور افریقائی را در بر میگیرد و همگی یا وابسته به این امپریالیست غربی ان و یا به آن و یا منافع خود را در نزدیکی با چپاولگران جهانی می بینند سریعا بیش از 3000 سرباز برای کمک به تجاوزگران فرانسوی گسیل داشتند. رئیس اتحادیه آفریقا همچنین از کشورهای آفریقائی غیر عضو خواست که از نیروهای فرانسوی حمایت کرده و در ارسال نیرو ودادن کمک های لجستیکی کوتاهی ننمایند.

آنچه مسلم است اینکه دلیل بسیج کشورهای امپریالیستی غربی و نیروهای وابسته به آنها در دفاع از این تجاوز نه مبارزه با تروریسم و بنیادگرائی اسلامی است و نه رفع خشونت بر علیه مردم مالی و نه برای دفاع از آزادی و دمکراسی است. دولت فرانسه بهمراه ناتو، نیروهای بسیار وحشی و مرتجع بنیادگرا را بر علیه رژیم قذافی بسیج کردند و کشور لیبی را با 9000 بار بمباران هوائی توسط ناتو به عصر حجر کشاندند و یک رژیم بنیادگرا در لیبی مستقر نمودند. دولتهای فرانسه ، چه با برچسب سوسیالیستی و چه بدون برچسب، همیشه از جبهه بنیادگرای النصرت که شاخه ای از القاعده است حمایت نموده و بهمراه کشور های عضو ناتو ورژیم های مرتجع عرب این جبهه را برای سرنگونی رژیم سوریه تقویت کرده و میکند. برای امپریالیستهای فرانسوی آنچه که مهم است که حفظ و تقویت منافع بنیادی خود در آفریقاست وتا زمانی که نیروهای بنیادگر تهدیدی برای منافع فرانسه و متحدان غربی اش نباشند از این نیروها حمایت بعمل آورده و حتی آنها را تقویت میکنند که نمونه آشکار آن رژیم حاکم بر لیبی امروز است.

امپریالیستهای غربی دارای منافع حیاتی در قاره آفریقا بوده و هستند و فرانسه دارای منافع اقتصادی فراوانی در کشور مالی است.

کشور مالی در سالهای 1960-1892 مستعمره فرانسه بود و کشورهای همسایه آن، الجزایر ، موریتانی ، بورکینو فاسو ، ساحل عاج ، گینه ، و نیجریه ، سنگال و چندین کشور دیگر آفریقائی خانواده مستعمرات فرانسه را تشکیل میدادند . مالی دارای منابع زیرزمینی فراوانی مانند طلا ، اورانیوم ، سنگ آهک، سنگ گچ ، خاک سفید برای ساخت ظروف چینی ، گرافیت ، ... است که همگی مورد بهره برداری قرار دارند. برای نمونه ، میزان استخراج طلا در کشور مالی در چندین سال گذشته عبارتند از :

سال 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011

میزان طلا به کیلو گرم 56043 50535 42911 44230 51957 48850 41160 42000 44600 43500

در افریقا ، مالی سومین تولید کننده طلا بعد از آفریقای جنوبی و غنا است. طلای مالی از دوران امپراتوری مالی و سفر پادشاه اش به مکه در سال 1324 میلادی با بیش از 8 تن طلا معروف بوده است . در حال حاضر ، مالی از 7 معدن بزرگ ، طلا استخراج نموده و در نظر دارد که استخراج طلا را توسعه دهد.

برای مثال ، کمپانی کانادائی IAMGOLD و کمپانی انگلیسی AngloGold Ashanto در حال استخراج طلا در مالی هستند. برای انکه مشخص شود که چقدر امپریالیستها بیرحمانه کشورهای آفریقائی را چپاول میکنند خوب است به نسبت تقسیم در آمد معادن طلا در مالی توجه کنیم:

در معدن Sadiola Hil ، %41 به کمپانی IAMGOLD ، %41 به کمپانی AngloGold Ashanto و %18 به دولت مالی تعلق میگیرد.

در معدن Yatela Gold ، %40 به IAMGOLD و %40 به AngloGold Ashanto و %20 به دولت مالی تعلق میگیرد.

باید گفته شود که این سهم بندیها نمونه ای از خروار اند و در هیچیک از قراردادها ، کشور مالی از بیش از %20 سهم برخوردار نیست. تو خود بخوان حدیث مفصل از این مجمل !

ذخایر دست نخورده در مالی نیز بسیارند.

چندین کمپانی اروپائی در حال اکتشاف اورانیوم در مالی هستند وبویزه پروژه اکتشاف در شمال کشور در شهر کیدال (Kidal) بسیار امیدوار کننده است. میزان سنگ اورانیوم به چندین هزار تن تخمین زده شده است.

چندین کمپانی چند ملیتی چشم بر روی ذخایر نفت مالی دوخته اند. بزرگترین ذخایر نفت مالی در شمال کشور و منطقه کوچکی در کشورهای همسایه موریتانی و الجزایر قرار دارند ، همان منطقه ای که مورد تجاوز مستقیم فرانسه قرار گرفته است. امپریالیستهای اروپائی امیدوارند که نفت و گاز این منطقه را استخراج نموده و آنرا از طریق الجزایر به اروپا منتقل کنند.

پتانسیل استخراج الماس در مالی زیاد است. میزان لیتیوم در جنوب مالی 4 تن تخمین زده شده است و در غرب کشور هم معادن لیتیوم وجود دارند.

در شمال مالی ذخایر دیگری مانند معادن زغال سنک قهوه ای ، نمک ، و شن مخصوص برای شیشه سازی ، آهن ، قلع ، مس ، ماگنزیم، بوکسیت ، و سنگ مرمر فراوان وجود دارند که مورد توجه امپریالیستهای اروپائی قرار گرفته اند.

بیهوده نیست که امپریالیستهای غربی میخواهند غائله را هرچه زودتر خاتمه دهند!

در مرکز وقایع کشور مالی در چندین دهه گذشته، جنبش اقلیت ملی 1.2 میلیونی تارگ (Taureg) قرار دارد . تارگ ها بدلیل ایجاد مرزهای جغرافیائی مصنوعی توسط استعمارگران بین کشورهای مالی و همسایگان، الجزیره ، نیجریه ، نیجر ، بورکینوفاسو ، و لیبی تقسیم شده اند. از نظر تاریخی ، تارگ ها دست به شورش متوالی بر علیه استعمارگران و مرزهای جغرافیائی تحمیلی زده اند که توسط آنها شدیدا سرکوب شدند. بعد از استقلال مالی در 1960 ، این میارزه بر علیه رژیمهای نواستعماری ادامه داشت. شورش تارگ ها در سالهای 1964-1962 اولین مبارزه متمرکز تارگ ها بعد از استقلال بود که توسط نیروهای نظامی مالی سرکوب شد. دومین شورش وسیع در سال 1990 صورت گرفت که توانست خودمختاری محدودی را به رژیم مالی تحمیل کند. مبارزات تارگ ها ادامه یافت تا آنکه توانست در سال 2007 امتیازات سیاسی- اقلیمی در مالی و نیجر کسب کند. اما این امتیازات همیشه مورد تهدید بود و بعضی از آنها توسط ارتش مالی پس گرفته میشد. با میانجیگری قذافی در سال 2009 ، قرارداد صلحی بین تارگ ها و دولت مالی به امضا رسید اما ارتش مالی تمام کوشش خود را در سرکوب ملت تارگ بکار میبرد. در سال 2011 درگیری و قتل عام وسیع تارگ ها توسط نیروهای مسلح مالی جرقه قیام را زد و نیروهای مسلح جنبش آزادیبخس آزاواد -MLNA) Movement of Azawad National Liberation ) ارتش مالی را در آوریل 2012 بشکست کشاند و استقلال شمال مالی را اعلام نمود.

درگیری بین تارگ ها و دولت مالی به نیروهای بنیادگرا فرصتی داد تا نیروی خود را در مالی بویزه منطقه شمالی آن تقویت کرده و دست به سازماندهی بزنند. اسلامیست ها و جهادگران همیشه مخالف جنبش استقلال شمال مالی بوده و به برکت تهاجم نظامی ناتو به لیبی و سرنگونی قذافی و تقویت آنها توسط امپریالیست ها به انبارهای اسلحه دست یافتند. جهادگرایان کشورهای مختلف منطقه خود را در شمال مالی متمرکز نمودند ونیروهای جنبش آزادیبخش آزاواد را کنار زده و استقلال شمال مالی را لغو کردند. ارتش مالی که همچنان به سرکوب جنبش استقلال طلبانه ادامه میداد خود را با جنبش جهادگرا که خواب امت اسلامی را میبیند مواجه شد.

جنبش آزاواد خود را در شرایطی یافت که مجبور شد با ارتش مالی بر سر خودمختاری تارگ ها مجددا چانه زنی کند و در دسامبر 2012 وارد مذاکره با دولت شد.

تارگ ها ملتی هستند که در اکثریت در شمال مالی سکونت دارند ، منطقه ای که دارای معادن و ثروت های فراوانی است که توسط امپریالیست ها چپاول میشود. تارگ ها بر علیه این چپاول و ستمگری طبقاتی احساس عمیق دارند و مبارزه خود را با مبارزه تارگ های ساکن کشورهای همسایه پیوند میدهند. برای نمونه ، تارگ های ساکن در نیجر که در معادن اورانیوم کار میکنند بطور مداوم و در پیوند با کارگران ملیت های دیگر دست به تظاهرات و اعتراض میزنند. امپریالیستهای فرانسوی اورانیوم مورد نیاز نیروگاه های اتمی فرانسه را از کشورهای آفریقائی با قیمت ارزان و تولید ضایعه زیاد تهیه میکنند. کمپانی فرانسوی آریوا ( Areva) که در نیجریه اورانیوم استخراج میکند محیط زیست منطقه را شدیدا آلوده کرده است بطوری که آب اشامیدنی مردم به مواد رادیواکتیو آلفا و بتا آلوده شده است. این کمپانی قرار است که در نیجر معدن اورانیوم دیگری استخراخ کند که بزرگترین معدن اورانیوم در جهان خواهد بود. اعتراضات کارگران معادن اورانیوم در نیجر، به کارگران معادن مناطق شمال مالی الهام داد تا بر علیه چپاولگری امپریالیستها و دست نشاندگان و بر علیه آلودگی محیط زیست توسط آنها ، بویزه زمانی که قرار است معادن اورانیومی با ذخیره بیش از 5200 تن اورانیوم در شمال مالی استخراج شود ، دست به اعتراض بزنند. تارگ ها با وجود آنکه تولید کننده ثروت فراوانی هستند ولی خود از فقیرترین مردم جهان هستند. اعتراض به این وضعیت و الهام گیری از مبارزات کارگران کشورهای همسایه ، امپریالیست های غربی بویزه فرانسوی را بشدت نگران کرده است چونکه از دست رفتن یک عضو از خانواده مستعمرات موجب رهائی بسیاری از کشورهای آفریقائی از روابط نواستعماری خواهد بود. چنانچه مالی برود قیام مناطق وسیعی در آفریقا را در مینوردد بطوری که نه تنها خانه های فرانسه دیگر روشنائی سابق را نخواهند داشت بلکه تاثیرات قیام در همه دنیای غرب احساس خواهد شد.

تظاهرات در نیجر بر علیه کمپانی های غارتگر غربی

همانطور که از داده ها بر می آیند، امپریالیستها جز غارت و چپاول ، جنگ و خونریزی ، استقزار حکومتهای دست نشانده که حافظ منافع آنها باشند ، نابودی محیط زیست ، ..... چیزی بارمغان نمی آورند. فقط مبارزات پیگیر ، شورش ، قیام ، و انقلاب زحمتکشان برهبری حزب گارگران است که میتواند دست چپاولگران داخلی و خارجی را از زندگی مردم کوتاه کرده و آزادی و برابری و استقلال و زندگی انسانی را پی ریزی کند.

حزب کار ایران (توفان) حمله ، تجاوز ، و مداخله امپریالیستها در امور کشورهای دیگر را شدیدا محکوم نموده و از کارگران و زحمتکشان میخواهد که مبارزه خود را بر علیه هر نوع زورگوئی وقلدر منشی و مداخله جوئی تشدید کنند.

نقل از توفان الکترونیکی شماره 79 بهمن ماه 1391 نشریه الکترونیکی حزب کارایران

www.toufan.org