"شرم برما"!

درحاشیه دهن کجی به خلفای حاکم به بهانه مرگ یک خواننده جوان!

مرتضی پاشائی،خواننده پاپ جوان که دراثر بیماری سرطان درگذشت موجی ازتجمعات و اعتراضات مدنی را درسراسر کشور موجب گردید. حضور گسترده جوانان دختر و پسر درمراسم خاکسپاری این هنرمند جوان بازهم سران فقهای حاکم را به تکاپو انداخت. رژیم جمهوری اسلامی که حق نفس کشیدن، خندیدن و شادی وهر نوع تجمع آزاد و حقوق دمکراتیک رااز مردم سلب کرده است ازآرامترین وبی خطر ترین تجمعات اجتماعی احساس خطر میکند، باوزش هرنسیمی برخود میلرزدواز"انقلاب نرم وضد انقلاب" سخن می گوید!

دراینجا سخن برسرماهیت این خواننده جوان و درجه مخالفتش با نظام مطرح نیست. باید دلایل روحی وروانی وجامعه شناختی اعتراضات و برآمدجوانان را شناخت ودریافت که رژیم اسلامی درطول 36 سال حیات ننگین اش چه برسرمردم آورده است که جامعه جوان ایران اینچنین خود را با نظام روحانیت، به رغم تمام تبلیغات سیاسی ومذهبی که برای شستشوی مغزی آنها بعمل آورده ، بیگانه می بیند و ازآن عمیقا فاصله گرفته است. امروز حتا اگرجوانان ایران دقیقا ندانند که چه می خواهند وبه دنبال کدام الگوی سیاسی روانند، اما سالهاست که با رفتار اجتماعی وسیاسی خود نشان داده اند که رژیم جمهوری اسلامی که آفتابه به گردن آنها می اندازد وبدورخیابان میچرخاند را نمی خواهند.جوانان ایران سالهاست سیاست ضد فرهنگی وقرون وسطایی حاکم را به چالش گرفته وبه طرق مختلف وبه بهانه های گوناگون علیه فرهنگ پوسیده مذهبی وآزادیکش دست به اعتراض زده اند. روزی با پیروزی تیم ملی فوتبال ایران درمقابل استرالیا میلیونها نفر به خیابانها می آیند وبه رقص و پایکوبی می پردازند.روزی حتا با شکست تیم ملی فوتبال درمقابل تیم ملی فوتبال آرژانتین به بهانه قدردانی ازورزشکاران به میدان می آیند و تجمع ونیروی خود را به رخ رژیم ودستگاه سرکوبگر حاکم میکشند.....و

نباید فراموش کرد که مردم از 36 سال مراسم روضه خوانی و نوحه خوانی و کلاه برداریهای سیاسی روحانیت متحجر حاکم خسته شده وجانشان به لب رسیده است.وقتی زمینه های قوی اعتراض ونارضایتی عمومی درجامعه وجود داشته باشد آنوقت هر ترانه ای حتا غیر سیاسی به پرچمی برعلیه رژیم تبدیل میشود ورنگ سیاسی به خود میگیرد. اگر روزی ترانه مراببوس گلنراقی به پرچم اعتراض برعلیه رژیم محمدرضا شاه خائن وتداعی کننده کودتای 28 مرداد بدل میشود چرا ترانه ای ازمرتضی پاشائی تداعی کننده غم ازدست دادن یاران جوان وبیگناه در جنبش خرداد سال 88 نگردد. رویگردانی مردم از فرهنگ تحمیلی مذهبی وازطرفی سوت زدن وکف زدن وهلهله وهمخوانی دسته جمعی وروشن کردن شمع وهمدردی با یکدیگر شکلی ازاعتراضات خودجوش جامعه جوان ایران است که بخشی از جناحهای دوراندیش نظام را نیز واداربه واکنش کرده وگوشه ای ازسیاستهای ورشکسته حاکمیت را برشمرده اند.ﺍﯾﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﺻﺎﻧﻌﯽ درمورد حضور گسترده وبا شکوه جوانان درمراسم خاکسپاری مرتضی پاشائی بدرستی چنین گفت:

"ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ 36 ﺳﺎﻝ ﭼﻪ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﯾﮏ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ ﺗﺤﺖ ﻫﺮﻋﻨﻮﺍﻧﯽ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﯽ ﻭ ﺳﺎﺧﺖ ﻟﻄﯿﻔﻪ ﻣﯽ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﺩﺭﮔﺬﺷﺖ ﯾﮏ ﺟﻮﺍﻥ 30 ﺳﺎﻟﻪ ﮐﻪ ﻓﺎﻋﻞ ﯾﮏ ﻋﻤﻞ ﺣﺮﺍﻡ ﺩﺭ ﻧﻈﺎﻡ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺍﺳﺖﺑﻪ ﭼﻨﺎﻥ ﺷﮑﻮﻫﯽ ﺑﺮﮔﺬﺍﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﯿﺮﻭﯼ ﺍﻧﺘﻈﺎﻣﯽ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺩﺷﻮﺍﺭﺗﺮﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺍﻣﻨﯿﺘﯽ ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭﯼ ﮐﻪﺭﻭﺍﺑﻂ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺑﻬﺸﺖ ﺯﻫﺮﺍ ﺍﻋﻼﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺳﺎﻋﺖ 10ﺷﺐ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻣﺘﻔﺮﻕ ﮐﺮﺩﻥ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﺍﻥ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﭘﺎﺷﺎﯾﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ. ﺷﺮﻡ ﺑﺮ ﻣﺎ"

صانعی درست می گوید، وی حقیقت برآمده از واقعیت را بیان میدارد، حرف دل مردم را می زند و بقاءرژیم را در خطر می بیند. آری، مردم ازمرگ یک روحانی به وجد می آیند وبه شادمانی می پردازند، به عبارت دیگر مرگ نظام را فریاد می زنند.36 سال سرکوب وحشیانه مردم، ترورو شلاق وزندان واعدام وبی حرمتی به مردم بوِیژه به زنان جامعه ایران جزتنفر نسبت به سران رژیم نیافریده است.همین سه هفته قبل بود که آیت الله مهدوی کنی، رئیس مجلس خبرگان ویکی از ایدئولوگهای اصولگرایان درگذشت ورسانه های رسمی رژیم جمهوری اسلامی برنامه هایی را به مرگ اوپوشش دادند وحتا سه روز عزای عمومی اعلام کرده بودند. امانه تنها مراسم خاکسپاری مهدوی کنی مورد استقبال مردم قرارنگرفت بلکه با بی اعتنایی ازکنارمراسم خاکسپاری این آیت الله که دشمن قسم خورده مردم ایران بود گذشتند وتره هم برای اوخرد نکردند.

ایران ما آبستن تحولات بزرگی است. مردم به هربهانه ای ازفرصت سود می جویند وبا زبان وشیوه های خاص خود به رژیم دهن کجی میکنند.این اعتراضات درعرصه های مختلف اجتماعی، هنری، ورزشی وسیاسی صورت میگیرد و بازتابی از مطالبات متنوع ودمکراتیک مردم میهن ماست. طبیعتا باید از این مطالبات دمکراتیک دفاع نمود وبا هوشیاری آن را با پیکار علیه عفریت خارجی، امپریالیسم وعواملش که ازهرفرصتی برای نفوذ درجنبش وبه انحراف بردن آن می کوشند پیوند زد و براصل استقلال وآزادی وکسب حقوق دمکراتیک تاکید ورزید. تنها دراین بستراست که می توان جنبش اعتراضی را به سرمنزل مقصود رسانید.

توفان

سخن هفته

نقل از فیسبوک حزب کارایران(توفان)

Toufan HezbeKar

سی ام آبان هزار وسیصد ونود و سه خورشیدی

www.toufan.org