اطلاعیه

به مناسبت درگذشت رفیق «فریدون منتقمی»،

یکی از اعضاء برجسته رهبری حزب کار ایران (توفان)

زنده آنهايند كه پيكار مي‌كنند، آنانكه

جان و تن‌شان از عزمي راسخ آكنده است

آنها از شيب تند سرنوشت بالا مي‌روند

آنها كه انديشمند به سوی هدفی عالی راه می‌سپارند

و روز و شب در خيال خويش يا وظيفه‌ای

مقدس دارند يا عشقي بزرگ

«ویکتورهوگو»

با تأسف و تاثر فراوان به اطلاع همه اعضاء و هواداران حزب، همه نیروهای انقلابی و ترقی‌خواه و همه احزاب و سازمان‌های مارکسیست - لنینیست متشکل در کنفرانس بین‌المللی می‌رسانیم که رفیق «فریدون منتقمی» از اعضاء برجسته رهبری حزب کار ایران (توفان) امروز یکشنبه ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۳ شمسی برابر با ۱۹ ماه می ۲۰۲۴ میلادی پس از یک دوران طویل بیماری سرطان ما را ترک کرد.

رفیق «فریدون منتقمی» در۳۰ اردیبهشت ۱۳۲۳ در یک خانواده متوسط در گرگان متولد شد و دوران تحصیلات ابتدائی خویش را درمدرسه «سن لوئی» و «جعفری اسلامی» در تهران و سپس دوران متوسطه را در «دبیرستان هدف» به پایان رسانید.

رفیق «منتقمی» پس از پایان دوره متوسطه برای ادامه تحصیل به کشور آلمان آمد و در رشته مهندسی برق فارغ‌التحصیل شد. رفیق «منتقمی» در آلمان به جنبش دانشجوئی متشکل در «کنفدراسیون محصلین و دانشجویان ایرانی (اتحادیه ملی)» پیوست و پس از چندی به عضویت «سازمان مارکسیستی - لنینیستی توفان» و مرکزیت آن درآمد. رفیق «فریدون منتقمی» در سال‌های قبل از انقلاب ۱۳۵۷ در ایران در عرصه مبارزه ضد رژیم پهلوی و ضدامپریالیستی در جنبش دانشجوئی نقش مهمی ایفا کرده است. او به ‌عنوان دبیر فرهنگی کنفدراسیون محصلین و دانشجویان ایرانی در خارج از کشور و در این سمت فعالیت‌های درخشان سیاسی و فرهنگی داشته است. وی علاوه بر فعالیت‌های سیاسی، نویسنده‌ای توانا و تحلیل‌گری مسلط بر تحولات پیچیده ایران، منطقه و جهان بود. رفیق «منتقمی» کتابی را با عنوان «چگونه کمونیست شدم» تحت عنوان «یادمانده‌هائی از فریدون منتقمی» منتشر کرده که نخستین‌بار در سال ۲۰۱۵ و سپس در سال ۲۰۱۷ تجدید چاپ شد. این کتاب شامل خاطرات و تجربیات او از دوران زندگی‌اش در ایران و فعالیت‌های سیاسی‌اش است. در این کتاب، وی به بررسی تحولات سیاسی و اجتماعی ایران و نقش خود در آنها می‌پردازد. وی در مقدمه کتاب چنین می‌نویسد:

«من از مادرم و پدرم رسم زندگی کردن را آموختم؛ آموختم که باید انسان بود و با شرافت زندگی کرد. آنها مرا به سرزمین ممنوعه‌ها بردند و از میوه‌های ممنوعه تغذیه‌ام کردند، تا زخم‌ها و درد زندگی را بیش‌تر حس کنم وهمواره بیدار بمانم و از این بابت از آنها ممنونم و همین میراثی، که آنها از خود برای من باقی گذاردند، برای پیشرفت در زندگی‌ام کافی است. من آموختم که زندگی پیکار است و همواره باید با مسئولیت نسبت به جامعه زندگی کرد و موظفم که باری را که آنها بر دوشم گذارده‌اند، به دیگران منتقل کنم».

قهرمانی، درخشان‌ترین تجلیات روح انسانی است که بدون شک از طبیعت انسانﻫﺎئی مایه می‌گیرد که از تعلق خویش به تودهﻫﺎﯼ خلق و از تعلق خویش به جامعه انسانی و ایدهﺁلﻫﺎﯼ با شکوه آن اهمیت قائل‌اند. از اینرو آگاهانه تمام نیروی خویش را، که از قدرت لایزال خلق مایه می‌گیرد، وقف مبارزه در راه این آرمان نموده و به قهرمانان فناناپذیر تاریخ مبدل می‌شوند. رفیق ما «فریدون»، در زمره این مردان نامی جنبش انقلابی و کمونیستی ایران است.

زندگی رفیق «فریدون منتقمی» زندگی تماماً سازمانی بود. و از همان آغاز فعالیت حزبی‌اش زبان و قلم شیوا و توانای خود را در دفاع از آرمانﻫﺎﯼ طبقه کارگر و زحمتکش ایران بکار انداخت و تا واپسین لحظات زندگی پُربار خویش نیز از این وظیفه بزرگ بازنایستاد. ده‌ها آثار ارزشمند تئوریک و جزوات آموزشی و صدها مقالات تحلیلی از جمله فعالیت‌های رفیق است که به نام حزب‌اش منتشر گردید.

رفیق «فریدون»، یک کمونیست مارکسیست – لنینیست جسور و بی‌باک و از خود گذشته، نظریه‌پرداز و یک سازمانده حرفه‌اﻯ بود. وی یک عاشق به معنای واقعی کلمه بود؛عاشق توده‌هاﻯ رنج و کار، عاشق مارکسیسم – لنینیسم و مؤمن به راهش بود. اوهیچگاه از سختی کار، از ضربات پی در پی بر پیکرتشکیلات و عزیزترین رفقایش نمی‌نالید، بلکه با عزمی راسخ‌تر و اراده‌اﻯ پولادین‌تر علیه ارتجاع و امپریالیسم و تمامی مظاهر سرمایه‌داری می‌رزمید و روحیهﻯ امید به پیروزی را در دلها می‌نشاند و گرمابخش رفقا و یارانش بود. رفیق «فریدون»، انسانی فروتن بود، برغم سطح بالای آگاهی سیاسی و تئوریک، کلامی شیوا، شخصیتی جذاب و دوست داشتنی، اما وقتی از رفقای جان‌باخته سازمانی سخن می‌گفت، گوئی وی شاگرد این رفقا بود. کم‌تر از خود سخن می‌گفت، بیش‌تر از توانائی‌هاﻯ سیاسی تئوریک رفقای جان‌باخته و رهبران حزب حرف می‌زد و آتوریته رهبری را برجسته می‌نمود. رفیق «فریدون» از هر بند انگشتش هنر می‌بارید، هنر سازماندهی، هنرخویشتن‌داری و صبر و استقامت، هنر تداوم مبارزه، هنر روحیه‌بخشی و تقویت تشکیلات و ادامه راه جانباختگان حزبی و شوق به پیروزی و گرفتن انتقام طبقاتی از بورژوازی، برانداختن مالکیت خصوصی بر ابزار تولید، انقلاب سوسیالیستی و استقرار دیکتاتوری پرولتاریا و سرانجام محو طبقات و زوال دولت و تحقق جامعه کمونیستی.

کمیته مرکزی حزب کار ایران (توفان) یکی از اعضاء رهبری و مومن و معتقد و پایدار خویش را از دست داد و این ضایعه‌ای بزرگ برای جنبش کمونیستی ایران و همه انقلابیون راستین نیز محسوب می‌شود. نگرشی به زندگی رفیق «فریدون منتقمی» و تلاشش برای تقویت و گسترش حزب و فعالیت حزبی در شرایط سخت مرگ و زندگی الهام‌بخش حزب ماست، تا از این پایداری و اصولیت حزبی بیاموزیم و آن را به نسل جوان کمونیست منتقل کنیم.

کمیته مرکزی حزب کار ایران (توفان) این ضایعه بزرگ را به همسر همرزمش و دخترش و اعضاء خانواده و بستگان نزدیک صمیمانه تسلیت می‌گوید و برایشان صبر و آرامش آرزومند است.

یاد رفیق گرانقدر ما، «فریدون منتقمی» یکی از تئوریسین‌های برجسته عضو رهبری حزب کار ایران (توفان) جاودان و راهش پر رهرو باد!

کمیته مرکزی حزب کار ایران (توفان)

یکشنبه۳۰ اردیبهشت۱۴۰۳

نقل از توفان شماره 291 ارگان مرکزی حزب کارایران اردیبهشت ماه1403

^{www.toufan.org}

^{وبلاگ
توفان قاسمی}

^{http://rahetoufan67.blogspot.se/}

^{وبلاگ
ظفرسرخ}

^{http://kanonezi.blogspot.se/}

^{http://toufan.org/ketabkane.htm}

^{سایت آرشیو
نشریات توفان}

^{http://toufan.org/nashrie_tofan%20archive.htm}