«چپ» و راست از یک قماشند

پیش به سوی اتحادیههای کارگری ملی، مستقل، صنفی، تودهای، سراسری، عمومی، برای طبقه کارگر ایران

اخیرا سازمانی در خارج از کشور به معرفی خود پرداخته که از نام کار و کارگر برای نیات شوم خود سوءاستفاده میکند. چتر حمایتی امپریالیستی که بر بالای سر این تشکل گرفته شده است، چتر حمایتی امپریالیسم آلمان با موافقت دولت آلمان است که کنفدراسیون محافظهکار اتحادیه کارگران آلمان «د.گ.ب.» (DGB) به عنوان بازیگرِ پیشصحنه به عنوان دلسوزان طبقه کارگر ایران، خود را برای حمایت از آنها به جلو انداخته است. این کنفدراسیون قدرتمند اتحادیه کارگری آلمان با امکانات عظیمی که در اختیار دارد، چه از نظر تبلیغاتی، رسانهای، مالی، تدارکاتی و نفوذ سیاسی در داخل آلمان در میان طبقه کارگر و حاکمیت و جهان اهرم مهمی در زایمان و بقاء این موجود تازه از راه رسیده ایفاء خواهد کرد. یعنی بود و نبود این اتحادیه تقلبی ایرانی به مراحم امپریالیسم آلمان وابسته است. دست کثیف دیگری که شما در تمام زد و بندهای امپریالیستی و صهیونیستی برای نابودی ایران در آن پیدا میکنید، حزب صهیونیستی کارگری منصور حکمت یعنی حزب کمونیست کارگری میباشد که چند دهه است با روشنی با امپریالیسم آلمان و محافل صهیونیستی همکاری تنگاتنگ دارد و در تمام خرابکاریهای ضد مصالح ملی وجنبش کارگری ایران در کنار امپریالیسم آلمان قرار داشته است و این واقعیت امر پوشیدهای نبوده است و نمیشود دسیسه آنها را در کنار سایر دسایس متعارف ضدایرانی قرار داد. این دسیسهگران منصور حکمتی از آسمان نیآمدهاند، متحدان چپ ضدکمونیست ایران بوده و هنوز هم هستند و با آنها مماشات و مشورت مینمایند، جرّ و بحث میکنند وبا مشاطهگری چپ ضدکمونیست مجلسی میشوند و نقاب «دموکراتیک» به چهره میزنند. آخرین نمونه این همکاری و همگرائی، اردوکشی ناتو در برلن با هزینه 12 میلیون یوروئی سازمانهای امنیتی آلمان وحمایت تبلیغاتی کنفدراسیون اتحادیههای کارگری آلمان از آن بود تا غائله «زن، زندگی، آزادی» را به منزله اهرمی برای مداخله در امور داخلی ایران و سوریهای کردن سرزمین ما مورد استفاده قرار دهد و مشوق تجزیهطلبی و نزدیکی به صهیونیسم و نازیهای اوکرائینی در میان ایرانیان خودتحقیر باشد. ستونهای این خیانت ملی فرقه رجوی، سلطنتطلبان، تجزیهطلبان کرد، بلوچ، عرب و آذری بودند که در خدمت سیاست خارجی آلمان، به رهبری خانم «بئربوک» وزیر امور خارجه «ارزشی» آلمان رقاصی میکردند. چپ ضدکمونیست نیز آرایشگر آنها بود و با پرچم معیوب اسرائیل در کنارشان قرار داشت. پس نزدیکی امپریالیسم آلمان با اپوزیسیون خودفروخته و مزدور ایران تازگی ندارد و کشف جدید نیست. حمایت «کارگری» کنونی آلمان از اپوزیسیون مزدور ایران از همین هفته قبل آغاز نشده است، برنامهریزی آن مدتهای مدیدی است که بوده و مکمل همان غائله «زن، زندگی آزادی»ست که پس از ناکامی و شکست، اکنون در تدارک اجرای پرده دوم آن هستند.

این دسیسه برای نخستین بار نیست که اتفاق میافتد. البته این که بورژوازی و محافل ارتجاعی از حسن نیت کارگران، از حرمان و آلام آنها مایه بگذارند تا برای خویش سرمایهگذاری کرده و خود را هوادار کارگران و زحمتکشان جلوه دهند امر نادری نیست. در تمام ممالک جهان حاکمیت در قدرت چه برای جلب اکثریت جامعه و چه برای فریب کارگران و زحمتکشان از این ابزار شناخته شده استفاده میکند و از این جنبه فرقی میان حاکمیت فرانسه و ایران نیست. حاکمیت آلمان همانقدر در فریب کارگران شیادی به خرج میدهد که حاکمیت ایران، تنها فرق در موذیگری «دموکراتیک» آلمان و تجربه عینی بورژوازی این کشور در سرکوب جنبش کارگری با گذار از شیوههای متنوع مانورهای مسالمتآمیز، تبلیغ صلح خانگی، ترور فعالان سیاسی و کارگری، به راه انداختن بلندگوهای تبلیغاتی برای شستشوی مغزی و هدایت رسانههای گروهی میباشد تا چنانچه این پیشدرآمد با شکست روبرو شد و نتیجهبخش نبود شیوه سرکوب آشکار و قتلعام طبقه کارگر آغاز گردد. کدام حاکمیت غیرپرولتری را میشناسید که در تاریخ چنین روشی را اتخاذ نکرده باشد. ابزار «صلح»، «حقوق بشر»، «دموکراسی»، «آزادی»، «مخالفت با اعدام» و... متناسب با وضعیت سیاسی و تشدید مبارزه طبقاتی مورد استفاده قرار میگیرند و زمانی که کار به بنبست بکشد و این ابزار دیگر کارآئی نداشته باشند، دستان خود را رو میکنند و نقاب از چهرهها برمیدارند. بهترین نمونه همین قتلعام و نسل کشی در نوار غزه است که همه هواداران «مسالمت»، «صلح خانگی»، «دموکراسی»، «حقوق بشر»، «آزادی» و مخالفت با «مجازات اعدام» را در یک صف و جبهه متحد قرار داده است تا تنها برای یک ارزش مورد توافقشان متحدا عمل کنند: غارت خلقهای جهان، تقویت استعمار و اجرای سیاستهای اقتصادی نئولیبرالی برای تشدید استثمار طبقه کارگر. در ایران که تمام آن ابزارهای اقتصادی، رسانهای، کارشناسان کاردان و با تجربه راهبردی، رفاه نسبی، دموکراسی طبقاتی بورژوائی وجود ندارد، کار از همان بدو امر به سرکوب آشکار و امنیتی کردن محیط کار منجر میشود.

این توجه ناگهانی به طبقه کارگر ایران از جانب ارتجاع جهانی، دال بر آن است که طبقه کارگر نیروی قدرتمند و قابل اتکائی بوده و هیچ تحول بنیادی در جامعه ایران نمیتواند بدون حضور و فعالیت موثر زحمتکشان در کشور و در جهان صورت گیرد. دشمنان طبقه کارگر و حامیان نظم کنونی نیز این را حس کردهاند و بر روی کارگران و رهبران آنها سرمایهگذاری مینمایند تا بتوانند مثلا در جریان غائلههای ضدانقلابی نظیر غائله «زن، زندگی، آزادی» از وجود طبقه کارگر نیز استفاده کنند. ناآرامیهای سال 1401 نشان داد که علیرغم دسیسهچینی چپ ضدکمونیست برای به انحراف کشاندن جنبش کارگری تا بتوان آن را به اهرمی برای فشار در ایران و در خدمت کنفرانس امنیتی مونیخ و پارلمان اشتراسبورگ و مرکز اتحادیه اروپا در بروکسل ... بدل کند و در این میدانِ فعالیت ضدانقلابی «منشورحداقلی بیست تشکل صنفی و مدنی در ایران» منتشر کرد، طبقه کارگر با بیتفاوتی به این حرکت ارتجاعی و خرابکارانه برخورد نمود و این حرکت حتی بدون آن که رژیم ایران همه قوای خویش را برای سرکوب آن بسیج کند در خود فروپاشید و رهبران هشتگانهاش بیآبروتر از پیش دست به دامن «کنفرانس امنیتی مونیخ» شدند، در آنجا نمایشات اعتراضی گذاردند. در آنجا نیز تجزیهطلبان ضدانقلابی در کنار تروریستهای فرقه رجوی و سلطنتطلبان پهلویچی جولان دادند و چپ ضدکمونیست وظیفه آرایش آنها را در گوشه و کنار با حضور ناچیز و ذرهای خویش به عهده گرفت و به همان شغل ننگین ادامه دارد.

امپریالیسم مکار آلمان متکی بر قرنها تجربه استعماری، سرکوبگرانه و امپریالیستی درک کرد که فقط با تکیه بر مشتی نوجوان بیتجربهی غربزده، خودتحقیر، ایرانستیز و تهیمغز که قربانی تبلیغات «سعودی انترنشنال» و نظایر آنها شدهاند شاهد پیروزی را نمیتواند درآغوش کشد. بدون مشارکت بدنه عظیم کارگری ایران در عرصه نبرد اجتماعی، هیچ اعتراضی قادر نیست خراشی نیز به بدنه حاکمیت ایران وارد کند. امپریالیسم آلمان حکومت ایران را که در همکاری با روسیه قرار داشته و در جنگ اوکراین حامی مهمی برای امپریالیسم روسیه به حساب میآمد و میآید، به علت نقش نظامی، ارتباطات زمینی و هوائیِ تحریمشکن، اطلاعاتی و نفوذ مهم وی در خاورمیانه و آفریقا و... از دشمنان استراتژیک خود دانسته و از جریانهای خودفروخته اپوزیسیون ایرانی برای اعتراضات نمایشی و جاسوسی و خرابکاری و تربیت تروریست بر ضد ایران تحت همان الگوهای مشهور «حقوق بشر»، «مخالفت با اعدام»، «تساوی فمینیستی حقوق زن و مرد»... فعالیت مینماید و از نهادهای دستپخت ایرانی خویش استفاده مینمایند. آلمان به محل تاخت و تاز فرقه رجوی تروریست و حزب صهیونیستی کمونیست کارگری در همه سایه روشنهای آن بدل شده است. دخالت در امور کارگری ایران برای دسیسهچینی آینده در ایران را باید از این منظر مورد ارزیابی قرار داد.

پس میبینیم مبارزه برای فریب طبقه کارگر امر جدیدی نیست و بعد از شکست اغتشاشات «زن، زندگی، آزادی» در کنفرانس امنیتی مونیخ «بزرگان قوم» درک کردند که بیمایه فطیر است و باید تلاش کنند با ایجاد سازمانهای تقلبی کارگری در خارج و در داخل کشور، با یاری بلندگوهای بیگانه و دست و دلبازی مالی و تبلیغات عوامفریبانه و تکیه به کمبودهای زندگی طبقه کارگر، هدایت نارضائی برحق و مبارزه مطالباتی آنها را در دست گرفته و از آنها برای منویات شوم خویش به عنوان ابزاری تبلیغاتی و عملی برای براندازی بدون دورنمای رژیم حاکم استفاده کنند. این امکان در غیاب حزب قدرتمند کارگری منتفی نیست.

علم کردن «کنفدراسیون کارایران» ابتداء در خارج از کشور، که حتما با تدارک قبلی و استفاده از تجارب نظری افرادی نظیر اسانلوها، یاران فکری منصور حکمت و عمال آنها پدید آمده درهمین خدمت به همین هدف است.

متاسفانه در شرایطی که در درون ایران از ایجاد فدراسیون سندیکاهای آزاد و مستقل کارگری جلو میگیرند و مانع میشوند تا کارگران درسازمانهای مطالباتی خویش برای چانهزنی شفاف و بهبود شرایط زندگی خویش به عنوان یک طرف علنی اختلافات گردآیند و تلاش کنند تا به حقوق حقه خویش دست یابند، زمینه این نوع تحرکات و تحریکات همیشه فراهم است و در آینده نیز فراهم خواهد بود. راه مبارزه با سازمانسازیهای امپریالیستی و خرابکارانه که به ابداع اتحادیههای کارگری مجازی مشغولند و یا شوراهای انقلابی کارگری را به جای فدراسیون اتحادیههای مستقل کارگری گذارده و مانع میشوند که میلیونها کارگر، حتی کارگران متدین و مذهبی در درون اتحادیههای مستقل کارگری که حزب سیاسی نیستند، و هدفشان کسب قدرت سیاسی نمیباشد، برای تحقق مطالبات انسانی خود گردآیند و به موقع بسیج شوند این نیست. تنها مبارزه همه جانبه، متحد، برای تاسیس اتحادیههای کارگری مستقل غیرحزبی در ایران میباشد که وظیفهمند خواهند بود برای جلب اکثریت طبقه کارگر ایران، برای تحقق حقوق قانونیشان مبارزه کنند. در مملکتی که دولت سرمایهداری اسلامی رسما قانون اساسی کشور را در مورد حقوق کارگران به زیر پا میگذارد و دستآوردهای طبقه کارگر ایران را در انقلاب 1357 ناشی از نفوذ کمونیستها جلوه میدهد که باید عودت داده شوند، و برای اقداماتش به هیچکس پاسخگو نیست، در چنین کشوری درجه اهمیت یک اتحادیه مستقل کارگری ملی، عمومی، تودهای، غیرحزبی، غیرقومیتی و... چند برابر افزایش مییابد. خرابکارانی که به نقاب انقلابی مجهزند در پی آن هستند که اتحادیههای کارگری را به شوراهای انقلابی بدل کنند، طبقه کارگر را به انزوا کشانده، از قدرت کمّی آنها کاسته، و با شکست سیاستهای خرابکارانه خویش که با توهم «براندازی» و «انقلابی» صورت میگیرد، عملا روحیه شکست را به طبقه کارگر منتقل مینمایند. چپروی خرابکارانه و هدفمند در تاسیس اتحادیههای کارگری ملی، عمومی، مستقل، تودهای، غیرحزبی آن روی سکه «کنفدراسیون جهانی کار» است، زیرا هر دوی این نیروها در پی سوءاستفاده از نیروی طبقه کارگر، نه در خدمت آگاهی بخشیدن به آنها، نه در خدمت تربیت تشکیلاتی، آنها نه در خدمت شناختشان نسبت به نیروی لایزال خودشان بلکه در خدمت مصالح سیاسی گروهی این جریانهای فاسد و منحرف است تا کشکول گدائی خویش را برای تبلیغات و جمعآوری کمک مالی به دست بگیرند و از گروهها و جریانهای کارگری منحرف در اغتشاشاتی نظیر «زن، زندگی، آزادی» و سیاست سوریهای کردن ایران یاری گرفته و هیزم «کارگری» در این تنورها بگذاردند و منشورهای ارتجاعی و صهیونیستی در خدمت امپریالیسم منتشر کنند. این جناحها هر دو از یک قماشند و باید مانع شد که این مرز روشن میان حامیان اتحادیههای ملی، سراسری، عمومی، تودهای، مستقل، غیرحزبی کارگری با ماهیت ایرانی، ضدامپریالیستی، دموکراتیک، علنی و ضدصهیونیستی که محصول انقلاب 1357 ایران هستند با صف مزدوران بیگانه که قصد دارند با نفوذ در میان طبقه کارگر از آنها برای مقاصد و نیات شوم سیاسی بیگانگان استفاده نمایند جدا کرد. این قماش، مخالف تاسیس اتحادیههای کارگری صنفی و قدرتمند میباشند. برای آنها وجود یک گروه برانداز شورائی منزوی و منفرد که گویا ناجی حداقل طبقه کارگر بیست میلیونی ایران است کافی است. چنین تفکرات و گروههائی با این مغزهای محدود و شعورهای ناچیز و بیاعتمادی به قدرت عظیم توده کارگران فقط نقش مخرب در جنبش کارگری بازی میکنند که باید آنها را افشاء و منزوی کرد. این مطلع و فعال کارگری چه خوب نوشته:

«... طبقه کارگر ایران همواره دستخوش انواع جعل و دروغپردازی و شبیهسازیهایی در عرصه تشکیلات بوده است. این ویژگی و استعداد جعل در جنبش کارگری معلول شرایط سرکوب و دیکتاتوری است. آنجا که هرگونه فعالیت آزاد و مستقل از کارگران برای ایجاد نهادهای صنفی- طبقاتی از بین برود و انواع ممنوعیتهای قانونی و فراقانونی مانع ایجاد و گسترش فعالیتهای کارگران در سازمانهای صنفی- طبقاتی گردد، زمینه و بستر رشد فریبکاری و فرصتطلبی با انواع انگیزههای شخصی و سیاسی و اقتصادی فراهم میگردد و از آنجا که عوامل دولتیِ حافظ سرمایه از وجود هر نهاد دروغین استقبال میکنند تا به آنجا که دایرکنندگان و جاعلین چنین نهادهایی در پراکندگی کارگران موثر افتد مزاحمتی برای آنان ندارند.»

در شرایط کنونیِ کشور ما، امپریالیسم به «آلکسی ناوالنیهای کارگری»، مانکنهای مو بلوند فمینیست، زنان عریان و از هر قید و بند آزاد ایرانی، برای رهبری غائلههای آتی نظیر «زن، زندگی، آزادی» تحت رهبری امپریالیسم آلمان و خانم «بئربوک» وزیر امور خارجه و بانی سیاست خارجی «ارزشی»اش و فدراسیون کارگری نفوذی «د.گ.ب.» نیاز دارد و این نوع جوجهها را لای پوست پیاز برای روز مبادا خوابانده است.

تا زمانی که کارگران ایران فدراسیون اتحادیههای کارگری، مستقل، ملی، عمومی، صنفی خویش را نداشته باشند که در عرصه اقتصادی، بهبود معیشت و امنیت شغلی خویش برای مطالبات دموکراتیک خود مبارزه کرده، بر سر خواستههای خود چانهزنی نمایند و به عنوان یک طبقه سیاسی- اقتصادی به رسمیت شناخته شوند و همواره مرجع تماس بوده و از مقامات رسمی جمهوری اسلامی پاسخ بطلبند، خطر انحراف و خرابکاری در جنبش کارگری چه از جانب نفوذیهای حزب کمونیست صهیونیستی کارگری، «کنفدراسیون کار ایران»، گروههای «شورائی» که جای حزب را با اتحادیه عوض کردهاند و عملا در مبارزه طبقه کارگر تخریب مینمایند، وجود دارد. دولت ایران هم با سیاست ضدکارگری خویش آب به آسیاب این مجموعه میریزد.

نقل ازتوفان شماره 289ارگان مرکزی حزب کارایران فروردین ماه1403

^{www.toufan.org}

^{وبلاگ توفان قاسمی}

^{http://rahetoufan67.blogspot.se/}

^{وبلاگ ظفرسرخ}

^{http://kanonezi.blogspot.se/}

^{http://toufan.org/ketabkane.htm}

^{سایت آرشیو نشریات توفان}

 ^{http://toufan.org/nashrie_tofan%20archive.htm}

^{توفان در توییتر}

^{https://twitter.com/toufanhezbkar}

^{توفان در فیسبوک}

^{https://www.facebook.com/hezbekar.toufan.3/}

^{توفان درفیسبوک به زبان انگلیسی}

^{https://www.facebook.com/pli.toufan?fref=ts}

^{توفان درشبکه تلگرام}

^{https://telegram.me/totoufan}