شرارت خصلت جداناپذیر امپریالیسم است

نخستین جنگ در تاریخ معاصر را در آسیای جنوب شرقی امپریالیسم ژاپن علیه کره به‌راه‌انداخت. ژاپن در سال ۱۹۱۰ کشور کره را تصرف کرد و ۳۵ سال زد، کشت و خورد و برد و این کشور را به خاک سیاه نشاند. ژاپن بی‌شرمی و شرارت را از حد گذراند؛ برای راضی نگه‌داشتن سربازان خود سیصدهزار دختر جوان کره‌ای را از خانواده‌های‌شان جدا ساخت و به عنوان «برده جنسی» در اختیار آنها گذارد. بر روی مردم بی‌گناه کره، مانند حیوانات آزمایشگاهی، دارو آزمایش کرد، به سربازان خود یاد داده بودند به بدن اسیران کره‌ای شلیک کنند و آنگاه به نوآموزان خود دستور می‌دادند جهت تحقیق و آزمایش، بدون داروی بی‌هوشی، گلوله را از بدن آنها بیرون آورند.

پس از جنگ جهانی دوم و شکست ژاپن در کره، امپریالیسم آمریکا، برای تنگ‌کردن حلقه محاصره چین و شوروی، به کره حمله نظامی کرد. امریکا با استفاده از بمب‌های شیمیائی، ناپالم و بیولوژیکی عملاً اقدام به نسل‌کشی کرد. سرانجام با تصرف جنوب کره عواملی را که قبلاً با فاشیسم ژاپن همکاری می‌کردند، در رأس امور قرار دادند. اگر ترس از اتحاد جماهیر شوروی نبود، امپریالیسم شرور آمریکا همانند هیروشیما، ناکازاکی در کره نیز از بمب اتم استفاده می‌کرد. همان ژنرال «داگلاس مک‌آرتور» که در جنگ جهانی دوم فرمانده ارتش آمریکا در ژاپن بود و طی نامه‌ای از ترومن، رئیس جمهور وقت آمریکا، خواسته بود که ژاپن را با بمب اتم به زانو درآورد، در جنگ کره نیز همین درخواست را مجدداً تکرار کرده بود. اگر کره شمالی از پشتیبانی قدرت ارتش اتحاد جماهیر شوروی بهرهمند نمی‌بود، قطعا ترومن به درخواست ژنرال‌اش جامه عمل می‌پوشانید. نگاهی به تلفاتی که سه سال جنگ خونین و خانمان‌برانداز کره به بار آورد، گوشه‌ای از این فاجعه انسانی را به نمایش می‌گذارد: کره جنوبی ۷۴۰۰۰، چین ۹۰۰ هزار، کره شمالی ۵۲۰ هزار و آمریکا ۵۵ هزار نفر کشته دادند. بالاخره در سال ۱۹۵۳ آتش بس اعلام شد(که تا امروز نیز ادامه دارد) و آمریکا، بخش شمالی کره را ترک کرد و تا مدار زیر ۳۸ درجه عقب نشست. قرار بر این شد که پس از مدت کوتاهی، صلح بین دو کره منعقد گردد و آمریکا خاک کره جنوبی را ترک کند. اکنون ۶۳ سال از آن تاریخ می‌گذرد و آمریکا هنوز با ۴۰ هزار سرباز(تعداد آمریکائی ها میان 200 تا 300 هزار نفر است)، کره جنوبی را عملاً در اشغال خود دارد. زیرا او کماکان از «گسترش کمونیسم می‌ترسد»!!

زمانی که در سال ۱۹۵۶ مردم ویتنام بر استعمار فرانسه در جنگ حماسی «دین بین فو» پیروز شدند، فوراً امپریالیسم تازه نفس آمریکا جنوب این کشور را هم به تصرف خود درآورد و به سان کره، این کشور را نیز به خاک و خون کشاند. در دوران ریاست جمهوری کندی و نیکسون به بهانه «حفظ بشریت از بلای کمونیسم» نیم میلیون سرباز امریکائی در ویتنام مشغول قتل عام شدند. آثار بمب شیمیائی و بیولوژیک هنوز در اندام و چهره مردم دلاور این کشور مشاهده می‌شود. امپریالیسم آمریکا به منظور خشک کردن جنگل‌ها، که پناهگاه مردم ویتنام در جنگ میهنی، علیه آنها به شمار می‌آمد، ۷۰ میلیون لیتر ماده سمی «دیوکسین» که امروز کاربست‌اش جرم محسوب می‌شود، در فضا پخش کردند. اما علی‌رغم این همه شقاوت و شرارت و بی‌رحمی، سرانجام مفتضحانه شکست خورد و با بی‌آبروئی پا به فرار گذارد.

بعد از انعقاد آتش بس میان کره شمالی و آمریکا در ۱۹۵۳، امپریالیسم آمریکا «سینکمان ری» را که سال‌ها در آمریکا زندگی می‌کرد، در کره جنوبی در رأس قدرت نشاند. او مدت‌ها مبارزین آزادی‌خواه و کمونیست را سرکوب کرد، کشت، به زندان انداخت و شکنجه کرد تا این که جنبش عظیم دانشجوئی او را وادار به استعفا نمود.

بعد از او، آمریکا "پارک چونگ" آدمکش را که قبلاً از عوامل امپریالیسم ژاپن بود، بر سریر قدرت نشانید. او با صلاحدید ارباب جدیداش هزاران نفر را در ملاء عام اعدام کرد. امروز رسانه‌های غرب چپ و راست از «کشتار استالین سخن می‌رانند»، اما نام‌های جنایتکارانی چون «سینکمان ری» و «پارک جونگ» را که به دستور ارباب آمریکائی‌شان این همه جنایت کردند، به خاطر نمی‌آورند!!

امروز مردم کره جنوبی و شمالی وحدت می‌خواهند، ولی اشغال‌گران آمریکائی مخالف‌اند، چون بیم از آن دارند که پایگاه‌شان را از دست به‌دهند. از آنجا که امپریالیسم آمریکا چین و روسیه را رقیب و یا بهتر به‌گوئیم دشمنان نخست خود می‌داند، در واقع کره شمالی را بهانه قرار داده است، تا با حضور نظامی خود در شبه جزیره کره، چین و روسیه را مهار کند. کره به مثابه پلی برای منظور به شمار می‌آید. آیا این تبلیغات وسیع رسانه‌های غرب علیه کره شمالی و دیو و دیوانه خطاب‌کردن «کیم جونگ اون»، رهبر این کشور، به خاطر جنگ‌طلب‌بودن اوست؟ آیا واقعاً امپریالیسم آمریکا به خاطر ترس از «کیم جونگ اون» این تبلیغات وسیع را سازمان می‌دهد؟ این تمهیدات و تجهیزات در کره جنوبی از کلاهک هسته‌ای گرفته تا موشک و سلاح‌های متعارف، ۴۰ هزار سرباز آمریکائی و مستقر کردن ناوهای جنگی در آبهای کره به خاطر واهمه از دیوانگی «کیم جونگ اون» است؟

اتفاقاً عکس این معادله صادق است؛ کره شمالی که هنوز در حالت آتش‌بس با آمریکا به‌سرمی‌برد، سعی بر آن دارد که در صورت حمله آمریکا، قادر به دفاع از کشورش باشد. «کیم جونگ اون» و سایر رهبران کره شمالی به مثابه یک کشور مستقل نه دیوانه‌اند و نه دیو، بلکه هدف آنها حفظ استقلال کره شمالی است تا توسط امپریالیسم آمریکا بلعیده نه‌شوند.

می‌گویند که آمریکا می‌خواهد انتقام کشورش را که در سال‌های پنجاه از کره شکست خورد، به‌گیرد. و یا این که می‌خواهد با کمونیسم مقابله کند و یا می‌خواهد از کره به مثابه پایگاهی برای مهار چین استفاده کند و ... اما این همه ماجرا نیست. استیو فولمن معتقد است «طبق برآورد یک شرکت معدن کره جنوبی، در کره شمالی تقریبا ۶،۴ تریلیون دلار سنگ‌ها و معادن فلزات و مواد کانی نظیر آهن، مس، روی، طلا، مگنزیت، مولیبدن، گرافیت وانادیوم و ... وجود دارد. گرچه کره در تنگنای تحریم‌ها قرار گرفته است، ولی در حال حاضر ۵۴٪ از کل حجم تجارت با چین را سنگ‌ها و مواد معدنی تشکیل می‌دهند». وی ادامه می‌دهد: :که در سال ۲۰۱۵ چین ۷۳ میلیون دلار سنگ آهن و ۶۸۰ میلیون دلار روی در سه ماه اول از کره وارد کرده است.»

به همین دلیل امریکا قطعنامه‌ای در مارس ۲۰۱۶ به سازمان ملل تحمیل کرد که طبق آن واردات طلا، و انادیوم، تیتان و سایر فلزات کمیاب از کره شمالی ممنوع اعلام شد. در نوامبر همان سال آمریکا واردات ذغال سنگ را از این کشور محدود کرد و نیکل، مس، روی و نقره را ممنوع اعلام نمود. لذا علاوه بر دلایل استراتژیک یاد شده در بالا، یکی از اهداف امپریالیسم آمریکا و سرمایه‌داری کره جنوبی، دستیابی به معادن و منابع سرشار و غنی این کشور است. یکی از دلایل مهم دمیدن در شیپور جنگ و مقاصد سلطه‌جویانه آنها دستیابی به این معادن است.

گفتیم که امپریالیسم آمریکا و هم‌پیمانان‌اش در سطح جهانی، کیم جونگ اون را در رسانه‌های‌شان دیوانه‌ای جنگ‌طلب جلوه می‌دهند تا فشارها و تحریم‌های جنایتکارانه خود علیه این کشور را موجه جلوه دهند. ولی واقعیت این است که کره شمالی به هیچ وجه تمایلی به جنگ ندارد. ارتش کره گرچه ۱ میلیون سرباز آماده به جنگ دارد، ولی به دلیل ضعف مالی و تحریم‌ها، از سلاح‌های مدرن بی بهره است. رهبران کره شمالی به خوبی واقف‌اند که از نظر تجهیزات نظامی متعارف حریف آمریکا و متحدین منطقه‌ای او نمی‌شوند. از نظر اقتصادی نیز در شرایطی نیستند که به‌توانند ارتش را به سلاح‌های متعارف مدرن مجهز کنند. از سوی دیگر آنها شاهد استقرار سلاح‌های هسته‌ای از جانب آمریکا در کره جنوبی هستند، تهدیدات لاینقطع رئیس جمهور آمریکا را هر روز به مناسبت هایی میشنوند، آماده‌باش ارتش در کره جنوبی و ژاپن، حضور ناوگان‌های جنگی آمریکا در آب‌های کره، تجهیز و آماده‌سازی نیروی نظامی آمریکا در پایگاه‌ها «گوام» و بالاخره حضور معاون ترامپ در منطقه مرزی دو کره ...را میبینند. از اینرو رهبران کره شمالی ناگزیر به تولید سلاح هسته‌ای روی آوردند، تا هم کمبود تجهیزات نظامی متعارف خود را جبران کنند و هم این که به عنوان یک نیرو و عامل بازدارنده در مقابل تهدیدات امپریالیسم آمریکا از آن بهره جویند.

فراموش نکنیم که دولت آمریکا، در مذاکراتی که با کره شمالی در دوران ریاست جمهوری کلینتون انجام داد، قول ساختن دو نیروگاه هیدروژنی را به آنها داد با این شرط که آنها از ادامه برنامه نیروگاه اتمی خود صرف نظر کنند. اما زمانی که جرج بوش(پسر) به ریاست جمهوری امریکا رسید و قرارداد را ملغی نمود، پیونگ یانگ که از یک طرف در محاصره اقتصادی بود و از طرف دیگر پیوسته با خطر تجاوز مواجه بود، برنامه هستهای خود را از سر گرفت و به ساختن نیروگاه هستهای و سپس بمب اتمی اقدام کرد. سلاح هستهای در عین برتری بخشیدن به ارتش کره و بازداشتن امپریالیسم آمریکا از دست یازیدن به جنگ، اهرم فشاری نیز در مذاکرات با کره جنوبی و هم پیمانان‌اش نظیر ژاپن به شمار می‌آید. در عین حال «کیم جونگ اون» به سلاح هسته‌ای و موشک‌های دوربرد نیاز دارد تا قادر باشد که در مقابل فشار امپریالیسم کمر خم نکند.

از دید پیونگ یانگ، تجربه سوریه و عراق و افغانستان صحت تصمیم‌گیری آنها مبنی بر ساختن بمب اتم به مثابه یک نیروی بازدارنده را بیش از پیش به اثبات می‌رساند. آنها تهدید آمریکا علیه کشور خویش را جدی می‌گیرند. طبق اطلاعات کمی که به بیرون درز کرده است، کره شمال دارای ۱،۳ میلیون سرباز آماده و ۸ میلیون سرباز ذخیره، ۱۷۰۰ هواپیمای جنگی، ۷ هزار مقر توپخانه‌ای، ۳ هزار خمپاره‌انداز، ۲ هزار سامانه موشکی، ۵۵۰۰ تانک، ۱۰۰ موشک و بالاخره ۱۰ تا ۲۰ کلاهک هسته‌ای دراختیار دارد و اخیراً هم بمب هیدروژنی را(که قدرت تخریب آن به مراتب بیش از بمب اتم ولی عواقب منفی اشعه‌ای آن بسیار ناچیز است) آزمایش کرده است. بنابر این امپریالیسم آمریکا به سادگی هائیتی، گرانادا، افغانستان، عراق، لیبی و سوریه نمی‌تواند کره شمالی را مورد تجاوز قرار دهد. مضافاً این که آنها رشادت و مقاومت قهرمانانه و تاریخی مردم آسیای جنوب شرقی را هنوز از خاطر نبرده‌اند. علاوه بر این‌ها آنها عامل ورود چین به جنگ احتمالی را نیز منتفی نمی‌دانند. امپریالیسم آمریکا به خوبی به این امر واقف است که چین به هیچوجه تحمل نخواهد کرد که بازار بزرگ کره شمالی را از دست بدهد و با بسته‌شدن راه‌های دریائی‌اش ضربه هولناکی به اقتصادش وارد آید. علاوه بر این چین از این مسأله نیز واهمه دارد که در صورت بروز جنگ، از مرز ۱۴۲۰ کیلومتری که چین با کره دارد، میلیون‎ها آواره کره‌ای به چین سرازیر شوند.

با توجه به عوامل فوق و نیز با توجه به تجارب جنگ‌های گذشته در هند وچین و حتی جنگ‌های نیابتی کنونی در خاورمیانه، می‌توان با قاطعیت گفت که در صورت بروز جنگ در کره، امپریالیسم آمریکا برنده آن نخواهد بود. ولی باز هم با قاطعیت می‌توان گفت که جنگ احتمالی کره منجر به یک قتل عام بی‌سابقه، مجروح، معلول، بی‌خانمان، گرسنه و آواره‌شدن میلیون‌ها انسان خواهد شد. و به یک کلام یک فاجعه انسانی دیگر بر دفتر جنایات امپریالیسم افزوده خواهد گشت. افزون بر این نباید از دیده فروگذارد که روش تهدیدآمیز امریکا و نشان‌دادن چنگ و دندان در مقابل کره شمالی، پیام دیگری نیز برای سایر کشورهای مخالف امریکا، به ویژه ایران دربردارد، تا‌ آنها «حساب کار خود را بکنند»!! بمباران‌های ناگهانی سوریه و افغانستان از جانب پنتاگون و شرور خواندن کره شمالی و ایران در سازمان ملل را باید در راستای به اصطلاح «قاطعیت» امریکا در برابر کره شمالی و ایران ارزیابی کرد. از اینرو حزب ما با تمام توان خود امپریالیسم شرور آمریکا را افشاء و برای جلوگیری از این جنگ ویرانگر از هیچ کوشش فروگذار نخواهد کرد. حزب ما از همه مردم آزادیخواه و نیروهای مترقی و دموکرات و صلح‌دوست دعوت می‌کند که در کارزار فعالیت‌های ضد جنگ برای حفظ صلح پایدار شرکت جویند.

بر گرفته از توفان شـماره 212 آبان ماه 1396ـ نوامبر سال 2017

ارگان مرکزی حزب کار ایران(توفان)

***
صفحه حزب کار ایران(توفان) در شبکه جهانی اینترنت

www.toufan.org

لینک چند وبلاگ حزبی

وبلاگ توفان قاسمی

http://rahetoufan67.blogspot.se/

وبلاگ ظفرسرخ

http://kanonezi.blogspot.se/

وبلاگ کارگر آگاه

http://www.kargareagah.blogspot.se/

سایت کتابخانه اینترنتی توفان